LIMANOWSKIE SENSACJE XX/XXI WIEKU - GENEZA PREZENTU - cz. 2

W 1937 roku Archiwum Wojskowe Królestwa Węgier prowadziło wzmożoną działalność wydawniczą. Wydawane były opracowania traktujące o wyczynach oręża węgierskiego podczas Wielkiej Wojny. Trzeba było działać. W Austrii powstawały podobne opracowania, które nieco z innej perspektywy wskazywały interpretacje poszczególnych wydarzeń z tamtych lat. Poza tym czas posuwał się do przodu i odchodzili po kolei bohaterowie tamtych dni. Podobnie sytuacja miała się z bitwą pod Limanową. Wprawdzie w 1932 roku już prawie wszystko o bitwie napisał nieżyjący już Dezsö Molnár w pracy „Limanowa – węgierskie zwycięstwo”, ale pojawiły się nowe okoliczności. Z zagranicy wypłynęły nowe źródła wiedzy o bitwie, uczestnicy tamtych dni powydawali wspomnienia i pamiętniki, wielu z nich pozostawiło w Archiwum własne, pisemne niepublikowane relacje. Poza tym strona Austriacka, bardzo krytycznie wypowiadała się o roli Korpusu Szurmaya w tamtej bitwie, wysławiając zasługi dowództwa austriackiego, deprecjonując rolę Węgier w tej bitwie. Trzeba było działać. Dyrektor Naczelny Archiwum zleciła napisanie opracowania bitwy Ferencowi Julierowi, emerytowanemu pułkownikowi – historykowi wojskowości. Wartości książce miały dodać prace badawcze prowadzone na polu bitwy. Po załatwieniu wszystkich formalności ze sztabem generalnym Wojska Polskiego badacze pojawili się w okolicach Limanowej w czerwcu 1937 roku.